Mierniki temperatury działające w podczerwieni są używane do określenia temperatury powierzchni badanego obiektu. Układ optyczny przyrządu wykrywa energię emitowaną, odbijaną i wysyłaną, zbiera ją i skupia w detektorze. System elektroniczny przekształca dane optyczne w wartość temperatury. Aby zwiększyć precyzję pomiaru, urządzenie wyposażone jest w celownik laserowy.
Promieniowanie podczerwone
Jest to promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali z przedziału 780 nm – 1 mm. Emituje je każdy materiał, którego temperatura przekracza 0°K. Powstaje wskutek ruchu elektronów wewnątrz atomów danego materiału. Emisja promieniowania podczerwonego rośnie wraz ze wzrostem temperatury, natomiast długość fali się zmniejsza.
Współczynnik emisyjności
Jest to parametr, który określa zdolność materiału do wypromieniowywania ciepła. Przyjmuje wartości z przedziału 0…1. Wartość równa 1 oznacza emisyjność ciała doskonale czarnego, natomiast wartość 0 – emisyjność ciała doskonale białego. Każdy materiał ma własny współczynnik emisyjności, zależny od rodzaju materiału, chropowatości powierzchni, kąta obserwacji, długości fali i temperatury.
Współczynnik D:S
Parametr D:S (odległość w stosunku do pola plamki, ang. distance to spot) oznacza rozmiar obszaru, jaki jest „brany pod uwagę” przez pirometr, w odniesieniu do odległości od tego obszaru. Innymi słowy, strefa podlegająca pomiarowi staje się większa wraz z oddalaniem się od niej. Im mniejszy jest mierzony cel, tym mniejsza powinna być odległość od niego. Współczynnik D:S ma istotny wpływ na dokładność i precyzję odczytu.